Sanatorium Marta prowadzi działalność w Połczynie-Zdroju od 2006 roku, kiedy po przeprowadzonym generalnym remoncie został oddany do użytku kupiony przez Fundację „Porozumienie” nie działający od wielu lat, dawny obiekt sanatoryjny. Bogata przeszłość tego budynku sięgająca początku XX wieku skłoniła nas do opowiedzenia jego barwnej i ciekawej historii.
Na przełomie XIX i XX wieku ówczesny Bad Polzin przeżywa prawdziwy rozkwit. W 1903 r. wybudowana zostaje linia kolejowa łącząca kurort z Berlinem, powstają nowe domy kuracyjne, a liczba odwiedzających je kuracjuszy stale wzrasta, by w okresie między 1929 a 1930 rokiem osiągnąć swoje apogeum, ponad 11 tysięcy. Rangę rozwijającego się uzdrowiska potwierdziła decyzja władz centralnych, przyznająca miejscowości zdrojową funkcje poprzez dodanie do nazwy miasta części „Bad” (polskie Zdrój), co nastąpiło w 1926 roku.Bad Polzin słynie z dobrej jakości borowiny, leczniczych wód, przepięknego Parku Zdrojowego, wyspecjalizowanej kadry zabiegowej i dużych, prężnie działających domów uzdrowiskowych. Tradycje lecznictwa uzdrowiskowego sięgają tutaj już kilku wieków wstecz. Miasto zamieszkują zamożni kupcy, przy ulicach stoją zadbane kamienice i domy kuracyjne.
I to właśnie w tym okresie intensywnego rozwoju Bad Polzin, szanowany jego mieszkaniec Julius Finkelstein postanowił wybudować dom kuracyjny, który wpisze się do historii miasta na lata. Miejsce powstania nowego sanatorium nie było przypadkowe. W przepięknym otoczeniu, tuż przy Parku Zdrojowym w północno-wschodniej jego części, nieopodal elitarnej Promenady Bismarka – ulicy, na której mieszkali najbardziej wpływowi mieszkańcy, kupcy i urzędnicy dawnego Bad Polzin – około 1910 roku powstaje bardzo ładny 2,5 kondygnacyjny budynek, która daje początek domu kuracyjnemu Finkelstein (niem. Kurhaus Finkelstein).
Julius Finkelstein najprawdopodobniej pod wpływem coraz silniejszych ruchów narodowo-socjalistycznych i związanych z nimi powtarzającymi się represjami pod adresem Żydów, postanawia w 1934 roku należący do niego dom uzdrowiskowy sprzedać dr Isidorowi Neubergowi, który był właścicielem sąsiadującego z Kurhaus Finkelstein innego sanatorium o nazwie Cäcilienbad. Jako ciekawostkę warto nadmienić, że część Cäcilienbad należała od 1930 roku do słynnej rodziny Levich.